Podejście numer dwa

Sie mi przypomniało, że kiedyś bloga odpaliłem... i nawet posta wysmarowałem (całkiem sporego). Strasznie się to czytało po niecałych pięciu latach więc wywaliłem. Co do bloga to hmm... chyba sobie popisze tu trochę sam dla siebie. Także rozpoczynam podejście numer dwa.


Plan

Klasyczne operacje czyli zmiana motywu, czcionek itp. Tematyka... nadal muzyka jako że jest to moja miłość i zostanie już pewnie do końca. Może jakieś nowe sekcje tematyczne (np. obecnie leci, taki mi pomysł wpadł do głowy, jeśli już gdzieś jest to nic o tym nie wiedziałem). Styl graficzny... minimalistyczniej, gotowy motyw, gotowe tło, gotowa kolorystyka, who cares, bylebybyło estetycznie (tło jesienne bo to czas kiedy wychodzi najwięcej płyt i ogólnie człowiek ma więcej czasu na pierdoły). Styl pisania... poeksperymentuje, raczej nic ekstrawaganckiego i obrazoburczego, pewnie trochę humoru, dużo subiektywności i pewnie odrobina bucowatości (btw. cecha która najbardziej mnie irytuje ale której tak ciężko uniknąć, nawet ten nawias jest bucowaty... i te angielskie wtrącenia... i te trzykropki... i ta samoświadomość). Prawda jest taka, że mój słownik jest dość ubogi więc pomysł z powrotem do bloga ma też kontekst samorozwojowy. Poza tym długo (2min) biłem się z myślami czy stosować wulgaryzmy i chyba nie będę... sam nie wiem, z jednej strony wg mnie dobrze zastosowane uatrakcyjniają tekst pod względem humorystycznym a z drugiej strony nie chce przeczytać posta za kolejne 5 lat i się wstydzić własnego chamstwa... chuj, jeszcze zobaczę. Struktura postów... na pewno krótsze (niż pierwszy), bardziej spójne i kto wie co jeszcze. Ogólnie blogowanie jest teraz takie niemodne, kto i po co w ogóle prowadzi bloga? Gdzie jest przycisk udostępniania na fejsbuku? Co to w ogóle jest fejsbuk? Portal dla starych ludzi...

No to tyle, ruszam


Obecnie leci

Coldplay - Prospekt's March EP

A taka sekcja. Podoba mi się ten pomysł. Leci Coldplay, a jest to skutek ostatniego seansu filmu "Coldplay: A Head Full Of Dreams" (chciałem podlinkować strone na filmwebie ale jej nie ma, ten film jest taki niszowy). O samym filmie może coś napisze jak sie uda. Co do Prospekt's March to jade po kolei wszystkie albumy Coldplaya które mam i akurat na tym stanęło w tym momencie. A więc krótko: kompozycje nie odjeżdżają daleko od Viva la Vidy więc jeśli ktoś lubi tą płytę to tu jest więcej tego samego (przyjemny mix starego i nowego brzmienia zespołu). Podział na zupełnie nowe kawałki i jakieś tam zwymyślane wersje piosenek z bazowego albumu jest znośny. Gościnny udział Jay-a Z pewnie nie każdemu przypadnie do gustu, wg mnie mariaże rapu i poprocka raczej rzadko mają jakikolwiek sens. Wyróżniają się na pewno Glass of Water i Rainy Day, które są żywsze, jaśniejsze i pozytywne (słychać w nich już przyszłego, rzygającego tęczą Coldplaya).

Glass of Water

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jamiroquai - Tauron Arena Kraków - relacja

Czy warto było wydać gruby hajs na bilety a następnie olać alerty pogodowe i zaryzykować zdrowie i życie, żeby przybyć na koncert podstarzałego playboy'a z brzuszkiem i po urazie kręgosłupa? Zdecydowanie tak! Mimo, że aura sprawiła, że bardziej opłacało się przypłynąć kajakiem niż stać w krakowskich korkach, to jednak na całe szczęście Tauron Arena ma dach, dzięki czemu udało się uniknąć przemoknięcia. Zainstalowanie się pod sceną przebiegło dość spokojnie. Nawet przybywając dość późno można było liczyć na miejsce przy samych barierkach. I tutaj ogromny szacun należy się najpewniej głównemu organizatorowi za brak podziału miejsc na płycie na GC, EE, GCEE czy inne FAGG. Jeden typ biletu, kto przyjdzie wcześniej ten jest bliżej, proste. Było aż tak luźno, że w pewnym momencie zacząłem się martwić o frekwencję. Supportujący duet, czyli raper The Blu Mantic i DJ The Saint doskonale radzili sobie z rozgrzaniem przybyłych do tej pory ludzi, ale i tak zarówno płyta jak i trybuny
Czytaj więcej

Ralph Kamiński "Młodość" - kosmiczne melodie

Klasyfikować rodzaje muzyki można na wiele sposobów. W powszechnej świadomości funkcjonuje szereg etykietek takich jak rock , pop , muzyka klasyczna itp. Jeśli jakiś twór nie daje się szczelnie opakować w mniej lub bardziej ogólnie zdefiniowane ramy któregoś z tych gatunków, trafia do woreczka z napisem muzyka alternatywna . Ja zwykle jednak korzystam z dodatkowego klasyfikatora w postaci mojej żony. Pytanie: co Ty to znowu słuchasz? , na które raczej i tak nie oczekuje odpowiedzi, jednoznacznie i bezapelacyjnie określa alternatywność wykonawcy, stopniowaną kątem wykrzywienia twarzy przy owym pytaniu. Najnowszy album Ralpha Kamińskiego, Młodość, uzyskał dość znaczne wykrzywienie. Zacząłem może trochę powierzchownie i mało delikatnie, ale to tylko dlatego, że ja sam mam zgoła inne odczucia. Owszem, nie mogę nazwać tej płyty łatwą, nie ma na niej materiału godnego znalezienia się na liście przebojów przeciętnej kapeli weselnej, nóżka sołtysa raczej też nie podskoczy do tych dźwięków
Czytaj więcej

Teraz Polska (muzyka)

Muszę przyznać, że ostatnio czerpię niesamowitą radość ze słuchania polskiej muzyki. Począwszy od absolutnych klasyków, takich jak Marek Grechuta, Grzegorz Turnau, Hey, Wilki, poprzez dojrzałych artystów, takich jak Grubson i bracia Waglewscy, oraz takich, którzy mają teraz swój czas , czyli m.in. Dawid Podsiadło, Krzysiek Zalewski, Organek czy chociażby Mrozu. Jest jeszcze genialny Kortez, Skubas, Fismoll, czy chociażby duet Bass Astral x Igo. Drużyna żeńska również ma mocny skład, warto wspomnieć chociażby o Darii Zawiałow, Natalii Nykiel, siostrach Przybysz, Brodce, Meli Koteluk czy Justynie Święs z duetu The Dumplings. Nawet mały romansik z polskim reggae mi się kiedyś zdarzył. Po latach fascynowania się właściwie tylko muzyką zagraniczną (głównie brytyjską) muszę przyznać, że jest to niesamowicie odświeżające doświadczenie. Dlaczego to tak jest, że bardziej zachwycamy się zachodnią muzyką? Wolimy jeździć na wakacje do Chorwacji albo latać na Dominikanę, a we własnym kraju
Czytaj więcej